Krokodyl pod łóżkiem, dźwięk suszarki, czy nieraz tajemniczo i groźnie brzmiący dla najmłodszych koronawirus. Dzieci mogą odczuwać lęk przez niezliczoną ilością rzeczy i zjawisk na świecie. Strach to emocja, której nie pozbędziemy się z ich życia. Naszym zadaniem – jako rodziców – jest nauczenie radzenia sobie z nim.

Pamiętajmy, że nie brakuje bodźców, które mogą u dzieci wyzwolić lęki. Mamy takie związane z konkretnym wiekiem czy też spowodowane większą wrażliwością emocjonalną na bodźce zewnętrzne. Nie należy zapominać również o tym, że dzieci są bacznymi obserwatorami dorosłych. Widzą, gdy rodzic odczuwa niepokój, są w stanie ocenić, że zachowanie opiekuna odbiega od normy. Docierają do nich także doniesienia medialne (ma to miejsce zwłaszcza obecnie podczas szeroko komentowanej epidemii koronawiusa). A te bardzo często są emocjonalne i budzące niepokój. Wszystkie te czynniki wpływają na odczuwanie dziecięcego lęku.

„Nie ma powodu tak się bać”

Stwierdzenia podobne do powyższego i bagatelizowanie lęków doprowadzić mogą do ich utrwalenia oraz w konsekwencji unikania sytuacji, która go wzbudza. Tylko co zrobić, jeśli krokodyl mieszkający pod łóżkiem nie pozwala spać? Nie da się także przez całe życie unikać dźwięku suszaki, a koronawirus jest poważnym tematem, ale należy wystrzegać się paniki, działać racjonalnie i metodycznie, a nie zaszywać w swoim strachu.

Dlatego też na pewno nie można zaprzeczać i wyśmiewać obaw, które odczuwa młody człowiek. Dla niego te emocje są prawdziwe! Dzięki Twoim działaniom, Twojej pomocy, może rozwinąć w sobie umiejętność radzenia sobie z własnym strachem.

Co robić, gdy maluch się boi?

Dzieci muszą wiedzieć, że mogą polegać na swoim opiekunie, dlatego ten powinien dawać wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. Poza tym ważne jest, aby rodzic zauważył i uznał lęk dziecka za istotny (jak wyżej pisaliśmy, nie wolno bagatelizować!) oraz pozwolił mu o nim opowiedzieć.

Wspólnie spędzony czas przy zabawie lub czytaniu książki jest idealnym zachęceniem do odbycia takiej rozmowy. Zwłaszcza chwile spędzone z rodzicem przy lekturze książki, kiedy dziecko skupia się na opowiadanej historii, sprzyjają takiej szczerej, dobrej rozmowie.

Na rynku jest wiele książek o emocjach dzieci przeznaczonych dla dorosłych, są także książki terapeutyczne dla dzieci, ale tylko jedna napisana przez kilkuletnią dziewczynkę, która z pomocą mamy starała się poradzić sobie z lękiem. „Kto mieszka za meblami”, to polecana przez psychologów książka mogąca być wstępem do rozmowy na temat strachu i tego jak sobie z nim radzić.